Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
biabırçı — sif. Rüsvayedici, eyib gətirən, adbatıran, utanılacaq. Biabırçı hərəkət. – Evdə qulaqtutan, biabırçı bir marçıltı qopdu. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rəzil — ə. 1) alçaq; 2) nalayiq, biabırçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şivən — f. ah, nalə, fəryad, fəğan; matəm, yas. Şivəni şeyn biabırçı fəryad; matəm fəryadı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şəni(ə) — ə. 1) pis, xəbis, eyib, biabırçı iş, hərəkət; 2) çirkin, kifir; 3) əxlaqsız … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bədnam — sif. <fars.> Pislikdə adı çıxmış, adı ləkəli, pis ad qazanmış; rüsvayçı, biabırçı. Çaqqal var ki, gödən çıxardar, qurdun adı bədnamdır. (Ata. sözü). Bədnam etmək (eləmək) – rüsvay etmək, biabır etmək. Çün Nəsiminin muradı sənsən, ey… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rüsvayçı — sif. Rüsvay edən, abırdan salan, adbatıran, utanılacaq, biabırçı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şərəfsiz — sif. Şərəfi, heysiyyəti olmayan; namussuz, vicdansız, alçaq, rəzil. Kim keçər bu yerin daşından, deyin?! Vətəndən ayrılar hanki şərəfsiz? S. V.. Heyhat! Bir gün, nə deyim, eloğlum, düşdün dara; Diri təslim olmadın şərəfsiz cəlladlara. S. Rüst..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
